No more school?

(soms) mijn idee over de school

Gisteren was mijn laatste Filipijnse schooldag. Net als in België is er de eerste week van november een vakantie en de directrice van de school laat me toe om de week voor en na de vakantie niet meer naar school te gaan. Nu kan ik mijn laatste maand volop gebruiken om Palawan te verkennen en om uit te rusten. Elke dag om 05h30 opstaan om op tijd op school te komen, het kruipt toch in je kleren. Het begint zelfs zo erg te worden dat ik vandaag, in het weekend, al wakker werd om 05h30...

Mijn laatste schooldag had ik dan nog examens ook. Niet echt wat ik in gedachten had als afscheid van school, maar ja, niets aan te doen. Eerste examen was godsdienst, fantastisch. Vooral die ene vraag: als je een rozenkrans bidt, vereer je blijkbaar ook enkele mysteries (ontdekte ik pas gisteren op het examen, je ziet hoeveel ik oplet tijdens het ochtendgebed). Werden we wel niet gevraagd om al die mysteries op te sommen, zeker? Ik wist geen enkele, ik kon zelfs niets bedenken dat ook maar een beetje in de buurt kwam. Alle andere examens die ik maakte gingen vlot, behalve Engels dan. En dat was dan nog omdat het examen niet doorging. Waarom? Niemand in de klas wist het, zelfs niet de toezichthoudster. En dan afscheid... Man, mijn oren. Iedereen die kwam afscheid nemen op hetzelfde moment, niet echt ideaal. Zeker niet als ze beginnen te roepen...

Wat ik onthouden zal van school in de Filipijnen? Echt wel een typisch katholieke school, in mijn ogen zelfs te katholiek. Enkele dagen geleden ontdekte ik zelfs dat ze hier geloven dat God de wereld heeft geschapen in zeven dag, volgens het Scheppingsverhaal van de Bijbel. Ik moest me echt wel inhouden om geen commentaar te geven, vooral omdat de leerkracht dan nog de directrice was van de school. Een echte non... Wat nog? Echt hoog lag het niveau niet, voor examens bijvoorbeeld eens rap vijf minuutjes doornemen en je kon het al. Taak niet gemaakt? Niet erg, maak ze maar rap tijdens de les en alles is in orde. En toen ik tijdens de wiskunde toets een foutje had, zei de leraar dat ik gemist was en toonde me waar. Ik verbeterde mijn fout en gaf dan mijn toets terug. Resultaat? 100% Niet te geloven... Echt strikt was de school ook niet: slapen in de les, spelletjes spelen op je gsm, luidop praten met diegenen rond je (of de andere kant van de klas, kan ook),.. 

8 oktober

Vandaag zijn we gaan zwemmen met walvishaaien. En 'we', dat waren een paar AFS'ers en twee Duitse meisjes die hier op vakantie zijn en vrienden zijn met de Duitse vrijwilligers. Behalve onze groep (en de gidsen natuurlijk) waren er nog twee mensen mee op de boot. Toen we vroegen van waar zij waren, antwoordde de man dat hij van Italië was en dat de vrouw van Engeland was. En toen we vroegen of ze elkaar al vooraf kenden of ze elkaar juist ontmoet hadden, antwoordde de man doodserieus dat ze getrouwd waren... Gelukkig konden ze er achteraf mee lachen, dus geen probleem. En dan waren we vertrokken voor een dagje walvishaai spotten. We hadden geluk, want ik denk dat we zes keer er een gevonden hebben. En met gevonden bedoel ik echt gevonden, want we moesten echt wel zoeken naar hen. In het eerste uur in volle zee zagen we vliegende vissen. En dan plots zagen we onze eerste walvishaai van de dag: hij zwom vlug onder de boot door om dan te verdwijnen, we zagen hem dan ook maar een paar seconden. Niet getreurd, enige tijd later kwam het echte werk. De gidsen bevalen om ons klaar te maken en op de rand van de boot te gaan zitten. En als ze JUMP riepen, moesten we meteen springen van hen. Maar toen de eerste walvishaai kwam, moesten ze wel drie keer JUMP roepen voordat we daadwerkelijk sprongen. En bij de volgende walvishaai sprong iedereen natuurlijk meteen toen ze JUMP riepen. Nogal logisch, aangezien dat je tot op een halve meter van het dier kon komen.... Ongetwijfeld een dag die mij nog lang zal bijblijven! 

Kerstmis

Gisteren was het 4 oktober, oftewel nog 2 maanden en 3 weken voor dat het 25 december is, Kerstmis dus. Tijd om de kerstboom boven te halen volgens mijn familie.... Met  slingers en pakjes uiteraard.

El Nido

Vorige week ben ik naar El Nido geweest, in het noorden van Palawan. En ik was niet alleen. Julie (BEL), Yuna (BEL), Pablo (CHI) en Guillermo (PAN) kwamen ons vergezellen. Zij verblijven alle vier in Ozamiz, zoals ik hier in Puerto Princesa ben. Vanuit Puerto zelf kwamen Tim (DUI), Peer (DUI), Maylin (DUI), Mathilde (BEL),  Julien (BEL) en ikzelf. Verder was er ook nog Elijah, een AFS verantwoordelijke die alles geregeld had, Albert, de vriend van Maylin en Lorenzo, een vriend van Elijah. En de vier van Ozamiz hadden op de luchthaven ook nog Rom (ISR) ontmoet, dus waren we met 14 in totaal. Nu ja, Pablo had een andere vlucht dan zijn medestudenten uit Ozamiz, dus kwam hij later dan ons aan in El Nido. En ook Lorenzo kwam later: hij runt een hotel, dus kwam hij een dag later aan door papierwerk en vertrok een dag vroeger. Rom vergezelde ons de eerste dagen, maar daarna ontmoette hij andere mensen van Israël en verkoos hun gezelschap boven het onze. En Maylin moest werken, dus verlieten zij en Albert ons ook vroeger. Nogal ingewikkeld allemaal.
De trip zelf dan maar. Ernaartoe gingen we in twee busjes van Lorenzo's hotel, dus plaats genoeg voor valiezen. En, gelukkig, ook voor lange benen zoals de mijne. We kwamen toe rond 19h00, dus we losten onze bagage in het hotel en gingen daarna ons avondeten gaan zoeken in het stadje. De volgende dag stond er ons eilandhopping te wachten. Bootje huren en gezellig met een gids eilandjes bezoeken, snorkelen... Op dag twee stond er een bezoekje aan watervallen op het menu. En om er te raken moesten we waarschijnlijk tien keer een rivier oversteken. En een rivier oversteken, dat doe je hier door er door te wandelen, niet met een brug. Dat enkel Julie een van haar slippers kwijtraakte, vind ik nog weinig. Dag drie? Nogmaals eilandhopping, maar nu een andere tour. Daarna volgden nog dagen van de streek verkennen, stranden in de buurt verkennen... In het terugkeren mochten we weer de busjes van Lorenzo gebruiken. Ik en Julie sliepen op de vloer, terwijl Pablo, Guillermo en Yuna in de zetels lagen te rusten. Kortom: ik zal het niet vlug vergeten, deze trip. 

Snorkelen

Snorkelen

Snorkelen

Snorkelen

Snorkelen

Waterbuffel

Peer die onnozel doet

Een van de vele zwerfhonden

Lunch

Avondmaal

Honden wachten op restjes van Tim

Plaatselijke wegen

Geitjes op de weg

Eilandhopping

Eilandhopping

Eilandhopping

Deel van de boot + strand