Puerto Princesa City National Science High School (PPCNSHS)

de verkiezing

Vorige week vrijdag zijn we Christian z'n oude middelbare school gaan bezoeken. Een van zijn voormalige leerkrachten nodigde ons uit om vandaag de school te bezoeken. Er was namelijk een verkiezing voor de leerlingen. Tussenin werd er telkens gedanst. En wat kunnen die leerlingen dansen.... Oordeel vooral zelf! 

donderdag 31 juli

Vandaag is het JB zijn verjaardag. M'n gastbroer wordt 21 en natuurlijk hoort er daar feest bij. Gisteren hebben vader en vrienden een varken en een geit geslacht om vandaag op te eten. Deze avond kwamen de eerste gasten al toe rond 18h30. Na een uurtje hebben we dan gegeten. Helaas begon het te onweren en op de koop toe viel de elektriciteit dan nog eens uit ook. En omdat het de eerste gelegenheid was waarbij ik de hele familie en vriendenkring te zien kreeg, heb ik mezelf waarschijnlijk twintig keer voorgesteld. Echt fantastisch... En omdat iedereen tegen elkaar Tagalog sprak, zat ik er ook maar gewoon bij. Nu is het bijna middernacht en, nu de elektriciteit weer werkt, zijn de gasten karaoke aan het zingen, ideaal om in slaap te vallen. Maar niet echt...

Het slachten van het varken

De varkenskop

Buffet

Ter herinnering

Lees regelmatig ook eens mijn oude berichten, zodat je het ziet als ik ze aangepast heb, of extra's heb toegevoegd.

zondag 26 juli

 Gisterenavond zijn we naar het Aziza Paradise hotel geweest. Het was de verjaardag van het hotel en er was een groot buffet en zwembad. Eerst keken we er naar een vuurshow en daarna aten we er voor avond (heerlijk buffet). Na het avondeten zijn we ons gaan omkleden en gaan zwemmen in het zwembad. Er was een soort van apparaat dat schuim maakte waarin we ons goed geamuseerd hebben. Uiteindelijk gingen we moe en voldaan terug naar huis... 

Cultuurverschillen

In dit bericht zal ik alle cultuurverschillen die ik ontdek opschrijven en bijwerken als ik nieuwe vind, dus check dit bericht regelmatig!

• Filipino's zijn altijd gelukkig. Zelfs als ze problemen hebben, blijven ze lachen. 
• Ze tellen ook anders. Een Filipino die tot vijf telt, begint met zijn pink, dan zijn pink en ringvinger en zo verder, met zijn duim als laatste. Telt een Belg tot vijf, dan begint hij met zijn duim, dan duim en wijsvinger et cetera, tot hij als laatste zijn pink gebruikt.
• Om te eten gebruikt een Filipino vork en lepel, i.p.v. vork en mes. Alhoewel ik moet toegeven dat rijst eten gemakkelijker is met een lepel.
• Omdat er zodanig veel verschillen zijn ten opzichte van het verkeer, heb ik een aparte post gemaakt hiervan.
• Grootte. Of eerder gezegd kleinte. Filipino's zijn echt kleine mensen. Ik wist vooraf al dat ze klein waren, maar om het echt te zien, was toch nog raar. Ik ben gemiddeld een kop groter dan mijn mannelijke leeftijdsgenoten en anderhalve kop groter dan de meisjes van mijn leeftijd. Ik ben zelfs groter dan de meeste volwassenen hier. De enige die tot nu toe duidelijk groter was dan ik (dus minstens tien centimeter), was een blanke toerist...
• Een oudere broer moet je hier kuya noemen, dus kuya Christian bijvoorbeeld. Maar komt er een vriend van de familie langs, die nog jong is, maar wel ouder dan jij bent, moet je die ook kuya noemen. Er is waarschijnlijk ook zoiets voor een oudere zus, namelijk ate. Ik vergeet het echter steeds om kuya te zeggen, ik gebruik gewoon de voornaam.
• Mano po: als een volwassene je begroet, geef je in België een hand. Hier moet je mano po doen. Je neemt de hand van de volwassene en plaatst hem tegen je voorhoofd. 
• Filipino's gebruiken verschillende maateenheden. Ze gebruiken dan wel kilometer, maar geen meter. Voor kleinere dingen gebruiken ze feet ( 30 cm).
• Overal zie je bewaking, maar echt overal. Dat er bewaking is aan het shoppingcenter, tot daar aan toe. Maar er is zelfs bewaking als je de McDonald's binnen gaat, om de deur te openen voor je.
• Filipino's eten veel. Heel veel. Je komt thuis van school en je eet noedelsoep als tussendoortje, waarna je nog je avondmaal moet krijgen. Of na je avondmaal nog inkopen gaan doen en dan op de terugweg stoppen in de Jollibee (fastfoodrestaurant), beide zijn compleet normaal hier. 
• Allemaal hebben ze hier zwart haar en donkere ogen. Maar dan ook echt allemaal! Zie je een blonde Filipino, dan mag je er zeker van zijn dat zijn haar gekleurd is.
• Globe en Smart. In de Filipijnen zijn er twee soorten telecom operators, zoals Belgen Telenet, Belgacom, Proximus... hebben. Het grote verschil is echter dat je extra moet betalen om van de ene naar de andere te zenden of te bellen. En dankzij die reden hebben de meeste Filipino's twee gsm's.
• Filipino's gebruiken geen wc-papier. Ook al wil ik met plezier aanpassen aan hun cultuur, op dit vlak verkies ik toch onze methode...
• Meerdere namen. Allemaal hebben ze hier een voornaam en familienaam, maar ook altijd een tweede naam. En die gebruiken ze ook.
• Vooraf wist ik al dat ze hier betalen met peso's, maar dat ze enkel dat gebruiken is toch nog iets anders. Wij hebben euro's en eurocenten, zij enkel peso's. 1 euro is overigens ongeveer 47 peso's. 

Cultuurverschillen: Verkeer

Het Filipijnse verkeer kan en mag je niet echt vergelijken met we in België gewoon zijn. Een opsomming van de voornaamste verschillen:

• De chauffeurs zijn hier veel 'vlotter'
• Maar verrassend genoeg rijden ze hier echt traag, gemiddeld rijden ze nog geen 40 km/h. En toen de buurvrouw zei dat ze vroeger zei dat ze echt rap reed, vroeg ik haar hoe rap dat dan was. 60 tot 80 km/h...
• Andere vervoersmiddelen, zoals tricycles, jeepneys en multicobs. En alle drie zijn ze openbaar vervoer. Een tricycle is een motor met een zijspan dat overdekt is. En je vindt hier meer tricycles dan je in België fietsen vindt. En over fietsen gesproken, die zijn hier echt heel zeldzaam. Tot nog toe heb ik er misschien 20 gezien... En een jeepney is een omgebouwde jeep, die soms zeer overladen kunnen zijn. Hier in  Puerto Princesa vind je echter niet zo veel jeepneys, daarvoor moet je in Manilla zelf zijn. Een multicob lijkt op een jeepney, maar in plaats van een omgebouwde jeep is het een omgebouwd busje.
• In plaats van je hand op te steken als een auto je voorlaat, toeteren ze hier.

  

  (overvolle) jeepney

vrijdag 24 juli

Vandaag was er geen les, maar onverwachts. Toen we allemaal op school waren (en natuurlijk nadat de ochtendceremonie was afgelopen), gingen we met z'n allen naar de kerk om daar de mis gaan te volgen. Op weg daarnaartoe moest iedereen van het 4e jaar zorgen voor iemand van de elemtary school (lagere school). En het meisje voor mij van de lagere school dat voor me liep bleef de hele weg zich omdraaien om naar mij te kijken, hoe fantastisch... Na twee uur was de mis eindelijk afgelopen en gingen we terug naar school. Helaas waren alle liedjes in het Tagalog, dus verstond ik daar niets van. En de helft van de mis was liedjes zingen... Terug op school was er dan een activiteit waarvan weer alle liedjes in Tagalog waren, weeral gewoon erbij zitten en niks doen. Om 12h00 was school dan afgelopen, totaal onverwacht, want normaal hebben we les tot 16h00. En aangezien ik nog geen gsm had gekocht, kon ik mijn broer ook niet verwittigen dat hij mij moest komen halen. Gelukkig hoorde ik op weg naar de kantine, toen ik mijn lunch ging halen, weeral 'Hi Rob'. Toen ik keek wie het was zag ik dat het een vriendin van Christian was, mijn gastbroer. Ik vroeg haar om een bericht te zenden naar Christian om hem te verwittigen dat hij mij vroeger moest komen halen. En aangezien het minstens 30min rijden is van ons huis naar de school (als er geen verkeer zou zijn, maar in Puerto Princesa is er altijd verkeer), wist ik dat ik nog een tijdje me zou moeten bezig houden. Gelukkig waren er nog klasgenoten van me op school die me in tussen tijd de school eens volledig lieten zien. Onderweg naar huis zijn we eerst nog gestopt voor om een gsm te kopen. Tot zover mijn dag...

Eten

In dit bericht zal ik alles over het Filipijnse eten dat ik ontdek opschrijven en bijwerken als ik nieuwe vind, dus check dit bericht regelmatig! Bovendien eten ze hier echt veel en vaak. Om 17h00, als je thuiskomt van school, noedelsoep en daarna nog avondeten. En dan nog een dessert...

• Rijst: natuurlijk moet ik met dit mijn opsomming starten. Tot driemaal daags eten ze het hier, soms zelfs meer dan drie keer. Tot nu toe probeer ik het ook, maar ik eet het slechts tweemaal per dag.
• Balot: een typisch Filipijns gerecht:een ei met een embryo erin. Het klinkt verschrikkelijk slecht en zo ziet het er ook uit, maar eigenlijk zit er niet zoveel smaak in.
• Chao long: de Vietnamees. Een soort van noedelsoep samen met een mini versie van een belegd stokbrood.
• Fastfood: Filipino's zijn dol op fastfood. Hier in Puerto Princesa (een stad die kleiner is dan Gent), heb ja al 4 Jollibee's, 1 McDonald's en dan ook nog verschillende Shakey's (pizza), Chowking (Chinees eten)... 
• Macaroni: Filipino's maken hiervan hun eigen versie. In plaats kaas- en ham saus, maken ze een saus van hotdog, corned beef en melk. Het is lekker, maar ik verkies toch nog altijd de Italiaanse versie. 
• Lechon: het Filipijnse nationale gerecht. Een soort van gebraden varken.
• Pannenkoeken: Ze zijn echter de helft kleiner dan ik gewend ben, maar wel veel dikker. En ze vullen echt, twee of drie en je hebt al genoeg.
• Arrozcaldo: een gerecht van rijst, kip en gember.
• Tinola: een gerecht van kip, papaja en peperbladen.

arrozcaldo

Balot (het embryo)

Filipijnse garnalen

Filipijnse pannenkoek

• 

  Tinola

  

  Vis

  

  Filipijnse versie van macaroni

  
  

  

  het buffet, met vooral veel rijst

Lechon

Balot (nog het ei zelf)

School

In uniform
en samen met mijn gastouders

Nadat ik gisteren naar school ging om al mijn papierwerk en andere in orde te brengen, ben ik vandaag voor de eerste keer lessen gaan volgen. We moesten al om 07h00 op school zijn voor de vlagceremonie. Elke ochtend van 07h00 tot 07h40 hijsen ze de Filipijnse vlag, onder begeleiding van het Filipijnse volkslied, en bidden ze een volledige rozenkrans. Bovendien houdt de directrice van de school (nog een echte non, zoals vele anderen op school) een soort van toespraak. Enkel op woensdag is er iets anders: dan is er een korter gebed en dan zumba, om het lichaam gezond te houden. En omdat ik vandaag voor de eerste keer echt op de school was, mocht ik mezelf nog eens voorstellen ook. En ook in de eerste les mocht ik me nog eens voorstellen en dan nog een paar keer bij de volgende leerkrachten. Ook wordt ik constant door alle leerlingen -jongens en meisjes- constant aangesproken, of ze nu van de high school (middelbaar) of van het college zijn (hoger onderwijs). Constant hoor ik van overal 'Hi, Rob' (niemand kan mijn Nederlandse naam uitspreken, dus iedereen noemt me Rob). Het grappigste is echter dat zowat alle meisjes me begroeten, maar daar blijft het ook bij, ze zijn te beschaamd om iets meer te zeggen. Ze volgen me ook constant en vragen of ik bij hen wil zitten. De lessen zelf zijn ook helemaal anders: je blijft de hele dag in hetzelfde lokaal zitten, het zijn de leerkrachten die veranderen van lokaal. En natuurlijk bidden we altijd bij het begin van iedere les, we zitten ten slotte in een katholieke school. En leerlingen die slapen tijdens de les, of sms'en of met oortjes inzitten, volledig normaal. Toen ik op het eind van de dag geeuwde, zei mijn buurman letterlijk 'You can take a nap, if you want to' (Als je wilt, mag je gerust slapen.). Ik verveelde me vooral toen de leerkrachten Tagalog (de Filipijnse taal) spraken tegen de leerlingen, waarvan ik natuurlijk niets versta. Ook aan een uniform zal ik gewend moeten raken, in België zijn we zoiets niet gewoon.

Er zijn me vandaag weer enkele dingen opgevallen op school. Zo duurt een lesuur hier bijvoorbeeld echt 60 minuten, tegenover 50 bij ons. Hun pauze duurt daarentegen 20 minuten, van 9h40 tot 10h00.  Tijdens de pauze kun je naar de kantine gaan om snacks te kopen, zelfs spaghetti als je wilt. En het middagmaal is echt goedkoop: nog niet eens €1... En die pauze is, samen met de lunchpauze, hun enige. Om 13h00 start de les opnieuw en zijn er 3 opeenvolgende lesuren, tot het 16h00 is en school gedaan is. Een ander verschil is dat ze in het middelbaar nog geen verschillende richtingen hebben, enkel verschillende secties. Er zijn verschillende secties, omdat er anders te veel leerlingen in dezelfde klas zouden zitten. En mijn huidige sectie bestaat uit bijna 40 leerlingen... En ik zeg 'huidig', want het hoofd van de school heeft beslist dat ik elke maand van sectie zal veranderen, zodat ik (en nu haar letterlijke woorden), de kans zou hebben om veel verschillende vrienden te maken. En vrienden heb ik, blijkbaar wil zowat iedereen bevriend zijn met de blanke uitwisselingsstudent. Alhoewel de meeste meisjes nog altijd te beschaamd zijn om meer dan 'Hi Rob' te zeggen. Ze mogen dan wel te beschaamd zijn om tegen me te praten, ze vinden me blijkbaar wel leuk. Als ik een meisje zie kijken naar mij en ik kijk terug, zal ze ofwel direct wegkijken, ofwel verlegen lachen en beginnen te blozen. En toen vanmiddag een jongen uit mijn klas zei dat een bepaald meisje me leuk vond en zij dat toevallig hoorde, zei ze onmiddellijk met een rood gezicht dat het niet waar was. Om dan op het eind van de dag toch nog te vragen of ze samen met mij een foto mocht nemen. En dat gebeurt regelmatig, foto's nemen. Tussen twee lessen in een groepsfoto nemen, da's compleet normaal. Hoewel het oorspronkelijk 1 meisje was die vroeg of we samen een foto konden nemen, kwam iedereen gewoon rond ons staan. En nu ga ik gaan slapen, aangezien ik elke dag veel te vroeg op moet. We moeten om 07h00 op school zijn voor de vlagceremonie en het bidden, dus betekent dat dat we om 06h30 thuis vertrekken. En dan moeten we natuurlijk al klaar zijn.... Reken zelf maar uit hoe vroeg je dan zou moeten opstaan om je te wassen, aan te kleden en te ontbijten....

Nog meer nieuwigheden ontdekt dezer dagen... Zo zijn mijn klasgenoten allemaal geboren in 2000 en zit ik eigenlijk in het vierde jaar, terwijl ik in het vijfde zou moeten zitten. De simpele reden hiervoor is dat HTU (mijn school) bezig is zijn middelbaar op te starten. Een lagere school en universiteit hadden ze al, maar vier jaar geleden zijn ze blijkbaar gestart met een middelbaar. Elk jaar komt er een nieuw jaar bij. En omdat ze vier jaar geleden gestart zijn, is er nu nog geen vijfde of zesde middelbaar. En als je wilt antwoorden, moet je rechtstaan. Hoewel sommige leerkrachten je toch laten antwoorden als je neerzit, van de meeste moet je rechtstaan. En over de lessen zelf: het raarste is dat ik Math en Calculus heb. Beide lessen gaan over wiskunde, maar zijn toch gegeven door andere leerkrachten... Wat het verschil is tussen beide weet ik niet, en mijn buurman ook niet toen ik het vroeg. Nog een raar ding is dat de leerkrachten altijd de achternaam gebruiken als ze een leerling aanspreken.

Deze week is de eerste week van augustus, dus dat betekent dat ik maandag veranderd ben van sectie. Vorige week Fortitude, nu Temperance. Deze klas is minder luidruchtig dan de vorige, met uitzondering van sommige meisjes. En nu ik in Temperance zit, heb ik mezelf weer mogen voorstellen, hoe leuk. Ook zal ik samenzitten met Daria, een Italiaans meisje. Zij is ook van AFS, maar blijft hier voor 10 maanden en zij verandert niet van sectie. Maandag was onze leerkracht van Science jarig en met de hele klas hebben we happy birthday gezongen en iemand had ook cupcakes gekocht/gebakken voor haar. Maar omdat ze er zodanig veel mee had, heeft de leerkracht er maar 1 gegeten en de rest uitgedeeld. Daarna volgde een groepsknuffel, die eigenlijk bestond uit alle meisjes die de leerkracht knuffelden. De jongens waren te lui om naar voor te komen (van de 45 lln zijn er maar 15 jongens). Toen vroeg de leerkracht echter voor heel de klas of ik haar niet zou knuffelen. Veel keus had ik niet en onder luid applaus ben ik naar voor gegaan en heb haar dan een knuffel gegeven. En dan vandaag examens,.. Christian living (godsdienst) was een ramp, wiskunde te gemakkelijk (deed het zonder rekenmachine, want had hem vergeten, maar ik was toch nog altijd de eerste klaar), economie en Filipino maakte ik niet, want het examen was in het Tagalog. Dus dat was twee uur niets doen. Of ja, mijn buurman zijn boeken lenen om de leerstof voor de namiddag te leren. 's Namiddags hadden we eerst Wetenschappen, dat viel nog mee en dan als laatste nog Engels. Maar zowat alles ging over de Romeinse literatuur, wat ik al zowat allemaal weet vanuit mijn lessen Latijn, dus ging ook dat vlotjes. En na een dag zaten mijn examens er al op!

Gastgezin

Een van de twee meiden, de 12 jaar oude dochter
en de 19 jaar oude broer

Net mijn eerste dag in Palawan gehad. Vanochtend de vlieger op in Manilla en 1u20 later landden we letterlijk tussen de bomen in Puerto Princessa. We werden opgewacht door AFS en ons gastgezin. Eenmaal thuis bleek dat ik een vader (gepensioneerde militaire piloot), moeder (werkt bij een elektriciteitsbedrijf), een broer van 21 (studeert nog), broer  van 19 (studeert ook nog), zus van 12 (lagere school) en twee meiden. Twee meiden die alle werk voor je doen is echt een raar gevoel...

De andere meid met de dochter

Ikzelf met mijn ouders

De andere broer van 21
(met zijn vriendin?)

Aankomst

Gisteren avond toegekomen in mijn hotel (we blijven hier eerst enkele dagen let alle studenten en morgen zwermen we uit naar overal) na 36 uur wakker te zijn, wegens niet kunnen slapen op het vliegtuig. En naar mijn kamer, volledig donker. Steek ik het licht aan en er ligt al iemand in dat bed... Maar kamer delen is niet zo erg, dus ja. Ben daar na het eten als blok in slaap gevallen en dan de volgende ochtend bijna het ontbijt gemist wegens te lang slapen. Gelukkig werd ik wakker door door mijn Indische kamergenoot...

Nu is het avond geworden en hebben we de hele dag moeten luisteren naar uitleg. Gelukkig was alles in het Engels, dus verstond ik alles. Op het eind kregen we ook een brief met info over onze binnenlandse vlucht: morgen om 10h00 vertrekken, dus op 06h00 beneden in de lobby.... Er zal een luid alarm nodig zijn om me te wekken vrees ik, maar gelukkig zegt m'n Indiër dat ik mijn alarm zo luid als ik maar wil kan zetten. Nu ga ik nog zo veel mogelijk slapen, tot de volgende keer!

Verandering van de plannen

Tijdens mijn ontbijt heb ik net telefoon gekregen. Blijkt dat mijn gastgezin mij niet meer kan opvangen en dus heb ik een ander gastgezin toegewezen gekregen. Gelukkig blijf ik wel in Palawan en ook in dezelfde stad. Tot zover de info tot nu toe...

Aftellen

Nog minder dan 24 uur. Ik zal België wel missen, vrees ik.

Ambassade

Gisteren trokken we voor de tweede keer naar de Filipijnse ambassade, nadat we op de 26e juni al mijn visum waren gaan aanvragen. Nu mochten we hem gaan afhalen, maar ter plaatste bleek dat ze hem niet correct hadden ingevuld. Gelukkig voor ons zagen we het direct en meldden het meteen. Ze zeiden dat we een kwartiertje moesten wachten en dat ze ondertussen alles zouden in orde maken. Uiteindelijk liep alles goed af en omdat de mevrouw van de ambassade zo gegeneerd was dat ze gemist had, gaf ze ons nog enkele folders over de Filipijnen mee. Daarna hebben we nog een wandeling door Brussel gemaakt en meteen ook een cadeautje gekocht voor mijn toekomstig gastgezin: 4 onderleggers voor glazen.

AFS

De organisatie waarmee ik vertrek is AFS (American Field Service). In mijn school in België zitten er regelmatig AFS-studenten, voor een jaar of trimester, en daarom organiseert AFS elk jaar in begin september een info-moment in elke school waar hun studenten verblijven. Ik ben naar het info-moment in mijn school geweest en raakte geïnteresseerd om een tijdje in het buitenland te gaan studeren. En ik ging naar het oriëntatie weekend. Nadat ik toestemming gekregen had van de directeur (en mijn ouders) wist ik zeker dat ik een tijd in het buitenland wilde gaan studeren. Aangezien je meerdere keuzelanden moest opgeven, gaf ik er 5 op: de computer zou voor mij beslissen of ik naar de Filipijnen, Costa Rica, Mexico, Zwitserland of Oostenrijk zou gaan in het volgende schooljaar. Al na twee weken kregen we een mail dat ik voor 4 maanden in de Filipijnen zou gaan leven!